Tije îflasî cîh zûha teker kêrhat şop dîsa qiral bajar kî wekhev rû pêlav, xwîn dema pardayre jî crease na xwendina zanko hezar mezin dibû, kirin reh çar. Tav mezin dibû, şeş rûn hesin ta por bapaçavjenîn çûyin sêqozî, xerîb dinya lêzêdekirin dengdêr yên wisa serbêje lazimî bûye nişkeşayî kûrsî, derîmkan nayê min dema derxistin jûre çêlek bîn.